{"id":15733,"date":"2020-07-15T11:48:17","date_gmt":"2020-07-15T09:48:17","guid":{"rendered":"http:\/\/www.praxis-siebenhuener.com\/ermed\/vitamine-b17\/"},"modified":"2021-11-08T17:50:48","modified_gmt":"2021-11-08T16:50:48","slug":"vitamine-b17","status":"publish","type":"page","link":"https:\/\/www.erweiterte-medizin.de\/nl\/behandelingen\/alternatieve-kankertherapiean\/infusies\/vitamine-b17\/","title":{"rendered":"Vitamine B17"},"content":{"rendered":"

Vitamine B17 in de kankertherapie<\/h1>\n

\"VitamineVitamine B17 – ook bekend als amygdaline – is al vaak gebruikt in de kankertherapie en kan ook worden omschreven als een “natuurlijk chemotherapeutisch middel” vanwege zijn werkingsmechanisme. Een ander effect van amygdaline is de pijnstillende werking ervan. In de natuur komt de stof voor in meer dan 1200 planten, waarvan de meeste bittere amandelen en abrikozenpitten zijn.<\/span><\/p>\n

Vitamine B17 – ook bekend als amygdaline<\/span><\/h2>\n

De alternatieve term voor vitamine B17 \u2013 amygdaline \u2013 is afgeleid van de Griekse \u201camygdalis\u201d voor amandelpit. Vitamine B17 wordt beschouwd als een alternatieve of natuurlijke manier om tumoren of hun symptomen te behandelen.<\/p>\n

In de jaren vijftig werd de stof ontdekt door de Amerikaanse biochemicus Dr. Ernst T. Krebs Jr. en ge\u00efsoleerd uit bittere abrikozenpitten. Deze hebben van nature een amygdalinegehalte tot 8%. Vitamine B17 wordt onder invloed van het enzym b\u00e8ta-glucosidase omgezet in een krachtig toxine. Dit enzym kan in grote hoeveelheden in of op tumorcellen worden gevonden. Een ander enzym, rhodanase, komt bijna uitsluitend voor in gezonde cellen en voorkomt de vorming van giftige stoffen. Vitamine B17 heeft een sterk remmende werking op tumorcellen, terwijl het geen schade toebrengt aan gezonde cellen.<\/p>\n

In een studie in het Goethe-universiteitsziekenhuis in Frankfurt werd de remming van de groei van kanker door amygdaline waargenomen en bevestigd in blaaskankercellen. Bovendien bleek uit een uitspraak van de OVG Hannover ook dat pure amygdalin ongevaarlijk was.<\/p>\n

Structuur en werkingsmechanisme van vitamine B17<\/span><\/h3>\n

Als men de moleculaire structuur van vitamine B17 in ogenschouw neemt, vindt men een combinatie van \u00e9\u00e9n waterstofcyanidemolecuul \u2013 ook bekend als blauwzuur \u2013 en \u00e9\u00e9n benzaldehyde en twee glucosemoleculen.<\/p>\n

Deze stabiele verbinding wordt alleen gesplitst door de werking van het enzym b\u00e8ta-glucosidase. In gezonde cellen is dit splitsingsenzym nauwelijks in significante vorm te vinden. In kankercellen is b\u00e8ta-glucosidase in grote hoeveelheden aanwezig. Wanneer amygdaline in contact komt met het enzym in de aanwezigheid van water, begint het vrijkomen van cyanide en benzaldehyde, die in staat zijn om kankercellen te vernietigen.<\/p>\n

Een beschermend enzym genaamd rhodanase \u2013 ook bekend als thiosulfaat sulfur transferase \u2013 kan ook de vergiftiging van gezonde cellen voorkomen door het cyanide om te zetten in een relatief niet-toxisch rhodanide. Dankzij vitamine B17 en zijn synergetische werking kunnen kankercellen door enzymatische splitsing met natuurlijke ondersteuning worden vernietigd.<\/p>\n

De juiste combinatie van maatregelen in het kader van een holistische kankertherapie is belangrijk om de kansen op een succesvolle behandeling te verbeteren.<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"

Vitamine B17 in de kankertherapie Vitamine B17 – ook bekend als amygdaline – is al vaak gebruikt in de kankertherapie en kan ook worden omschreven als een “natuurlijk chemotherapeutisch middel” vanwege zijn werkingsmechanisme. Een ander effect van amygdaline is de pijnstillende werking ervan. In de natuur komt de stof voor in meer dan 1200 planten,…<\/p>\n","protected":false},"author":1,"featured_media":0,"parent":15724,"menu_order":9,"comment_status":"closed","ping_status":"closed","template":"","meta":[],"_links":{"self":[{"href":"https:\/\/www.erweiterte-medizin.de\/nl\/wp-json\/wp\/v2\/pages\/15733"}],"collection":[{"href":"https:\/\/www.erweiterte-medizin.de\/nl\/wp-json\/wp\/v2\/pages"}],"about":[{"href":"https:\/\/www.erweiterte-medizin.de\/nl\/wp-json\/wp\/v2\/types\/page"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/www.erweiterte-medizin.de\/nl\/wp-json\/wp\/v2\/users\/1"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/www.erweiterte-medizin.de\/nl\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=15733"}],"version-history":[{"count":0,"href":"https:\/\/www.erweiterte-medizin.de\/nl\/wp-json\/wp\/v2\/pages\/15733\/revisions"}],"up":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/www.erweiterte-medizin.de\/nl\/wp-json\/wp\/v2\/pages\/15724"}],"wp:attachment":[{"href":"https:\/\/www.erweiterte-medizin.de\/nl\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=15733"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}