Witamina C duża dawka
W celu uszkodzenia komórek nowotworowych stosujemy prooksydacyjne działanie bardzo wysokich dawek witaminy C w zakresie 30 – (lepiej 50) lub nawet 100 gramów, przy czym komórki nowotworowe są niszczone, ale zdrowe komórki nie są naruszone.
Znana jest ona również jako chemioterapia biologiczna i w USA klasyczna chemioterapia jest już połączona z tą wysokodawkową terapią witaminą C w dużych klinikach. Warunkiem wstępnym tej terapii jest, aby pewien enzym o nazwie G6PDH był wystarczająco wysoki we krwi pacjenta. Jest to sprawdzane i potwierdzane przez specjalistów w naszym laboratorium przed rozpoczęciem terapii.
Witamina C – zwana również kwasem askorbinowym – jest antyoksydantem w małych dawkach. Jednak wysokie stężenia tego kwasu askorbinowego powodują powstawanie szkodliwych wolnych rodników, które tworzą toksyczny nadtlenek wodoru (H2O2). Ponieważ komórki nowotworowe nie posiadają ważnego enzymu degradacyjnego przekształcającego nadtlenek wodoru w wodę i tlen, ulegają one rozkładowi w wyniku toksycznego gromadzenia się nieprzerobionego nadtlenku wodoru.
Zdrowe komórki pozostają nienaruszone przez działanie toksyczne, ponieważ posiadają enzym, który może rozbić nadtlenek wodoru.
Udowodniono, że chorzy na raka mają szczególnie niski poziom witaminy C, który jest dodatkowo zwiększany przez agresywne metody radioterapii, a także przez chemioterapię. Witamina C działa jako pro-utleniacz tylko poprzez wysoką dawkę 30 – 100 gramów jako infuzja do żyły w celu uszkodzenia komórek nowotworowych – i tylko te. Niskie dawki witaminy C (np. 7,5 grama) nie mają tej właściwości.
Należy unikać dodatkowego spożywania tzw. przeciwutleniaczy (np. niskodawkowa witamina C, witamina E, glutation, żelazo itp.), ponieważ substancje te są łatwo absorbowane przez komórki nowotworowe, aby chronić się przed zniszczeniem ich własnych komórek. Nie ma to jednak nic wspólnego ze spożyciem tych substancji w okresie przed- i poubojowym, ale tylko w okresie wzrostu raka.
Wielu pacjentów zgłasza trwałą poprawę swojego stanu ogólnego już po kilku wlewach witaminy C. Podwójny laureat Nagrody Nobla, Linus Pauling, już w 1976 roku był w stanie udowodnić medyczny wpływ i sukces witaminy C u pacjentów z chorobą nowotworową.
