Hyperycyna

Hyperycyna

Hyperycyna pochodzi z dziurawca zwyczajnego (łac. Hypericum perforatum) i jest silnym, naturalnie występującym fotouczulaczem stosowanym w terapii fotodynamicznej (PDT) w leczeniu nowotworów. Hyperycyna jest czerwonym fluorescencyjnym fotouczulaczem o maksymalnych wartościach absorpcji przy 550-558 nm i 330 nm.

Już w czasach starożytnych czerwony olejek z hiperycyny stosowano zewnętrznie w celu ułatwienia gojenia się ran. Obecnie Hyperycyna jest stosowana głównie w dziedzinie zaburzeń psychovegetycznych.

Efektem ubocznym przyjmowania hiperycyny jest zwiększenie wrażliwości organizmu na światło. Efekt ten jest stosowany we współczesnym leczeniu w walce z rakiem w onkologii. Hiperycyna fluorescencyjna gromadzi się coraz więcej w komórkach nowotworowych. Przyczyny wysokiego nagromadzenia hiperycyny w tkance nowotworowej znajdują się zarówno w cechach strukturalnych, jak i fizjologicznych komórki nowotworowej.

W dziedzinie mechanizmów molekularnych w komórkach nowotworowych badania wykazały, że terapia fotodynamiczna (PDT) prowadzi do fotocytotoksyczności w tkance nowotworowej poprzez stymulację laserem o długości fali charakterystycznej dla hiperycyny. Toksyczność dla komórek nowotworowych jest spowodowana reakcją fotouczulacza hiperycyny z tlenem. Produktami reakcji chemicznej są toksyczne rodniki tlenowe, które powodują apoptozę i martwicę komórek nowotworowych.

Menu
Zentrum der Erweiterten Medizin