Kurkumina

Kurkumina jest wtórną substancją roślinną, która jest pozyskiwana z kłącza kurkumy (Curcuma longa)

Wpływ kurkuminy

W międzyczasie udowodniono w wielu przypadkach, że kurkumina może hamować prawie wszystkie szlaki sygnalizacyjne nowotworów, hamować proliferację komórek (proliferację komórek), a także inwazję nowotworów, przerzuty i unaczynienie. Działanie chemoprotekcyjne kurkuminy może wynikać z faktu, że indukuje ona apoptozę komórek nowotworowych kilkoma drogami sygnalizacyjnymi (upregowanie genu supresorowego guza p53 i indukcja apoptozy mitochondrialnej poprzez zwiększenie produkcji Baxa).

Ponieważ apoptoza jest główną przyczyną śmierci komórek, substancje takie jak kurkumina, które mogą powodować apoptozę/śmierć komórek, są najbardziej obiecującymi kandydatami do leczenia raka. Ponadto kurkumina spowalnia tzw. NFkB (czynnik jądrowy kappa B), który podobnie jak główny wyłącznik w jądrze komórki wyzwala całą kaskadę cytokin zapalnych. Są one m.in. odpowiedzialne za rozwój komórek nowotworowych i ich przetrwanie.

Podobnie jak niektóre środki chemioterapeutyczne, kurkumina zapobiega tworzeniu się własnego układu krwiotwórczego poprzez unaczynienie: Kurkumina, podobnie jak Bevazizumab, hamuje VEGF, czynnik wzrostu śródbłonka naczyniowego, który jest za to odpowiedzialny. Kurkumina działa również jako inhibitor kinazy tyrozynowej w porównaniu z erlotynibem i gefitynibem, które blokują nabłonkowe czynniki wzrostu (EGF) i tym samym zapobiegają podziałowi komórek nowotworowych. Kurkumina jest wbudowana w błony komórkowe komórek nowotworowych i czyni je bardziej przepuszczalnymi, a tym samym bardziej podatnymi na atak układu odpornościowego, biologiczne terapie nowotworowe, chemioterapię lub radioterapię.

Dane kliniczne

W badaniu opublikowanym w 2006 roku w czasopiśmie „Clinical Gastroenterology Hepatology” połączenie 480 mg kurkuminy i 20 mg kwercetyny trzy razy dziennie znacznie zmniejszyło liczbę i wielkość gruczolaków jelita grubego w rodzinnej adenopolipozie bez żadnych oznak toksyczności. Na podstawie poziomów dawek prof. Francis M. Giardelli uważa, że kurkumina była substancją decydującą.

Terapeutyczne zastosowanie kurkuminy

W samej roślinie kurkumina wynosi tylko 2 – 9 %. Dlatego badania naukowe pracują z jego wyciągami. Problem z dostawą kurkuminy jest spowodowany jej słabym wchłanianiem z jelita, które może być zwiększone przez dodanie piperyny, ale nie prowadzi do wystarczającego poziomu składnika aktywnego we krwi i innych tkankach.

W Centrum Medycyny Zaawansowanej omijamy ten problem poprzez podawanie pacjentowi kurkuminy dożylnie w wodnym roztworze 150 mg w postaci wlewu, co pozwala na osiągnięcie wysokiego poziomu tkanki. Dożylne podanie kurkuminy zapewnia nam skuteczny lek przeciwnowotworowy bez żadnych skutków ubocznych. W ramach holistycznej koncepcji indywidualnie dopasowanej terapii onkologicznej zawsze stosujemy kurkuminę w połączeniu z innymi substancjami.

Interakcje

Kurkumina zwiększa wrażliwość chemiczną leczonych komórek nowotworowych na winkrystynę, melphalan, cisplatynę i 5-FU oraz nasila apoptozę wywołaną paklitakselami. Hamuje ona jednak apoptozę komórek mammakarcyny pod irinotecanem i doksorubicyną. W badaniach na zwierzętach można również zapobiec regresji guzów pod wpływem cyklophosphamidu.

Ze względu na swoje działanie syntagonistyczne i antagonistyczne kurkumina powinna być zatem stosowana jako adiuwant tylko w przypadku pozytywnej interakcji z następującymi środkami chemioterapeutycznymi:

5-FU. Bortezumib, maślany, celekoksyb, cisplatyna, doksorubicyna, etopozyd, gemcytabina, melfalan, szczawian, paklitaksel, sulfinozyna, talidomid, taksol, winkrystyna i winorelbina.