Curcumine

Curcumine is een secundaire plantaardige stof die wordt verkregen uit de wortelstok van de kurkumaplant (Curcuma longa).

Effect van curcumine

Intussen is bewezen dat curcumine bijna alle signaalwegen van tumoren kan remmen, celproliferatie, tumorinvasie, metastase en vascularisatie kan remmen. De chemopreventieve activiteit van curcumine kan worden toegeschreven aan het feit dat het de apoptose van tumorcellen induceert via verschillende signaalwegen (upregulatie van het tumoronderdrukkende gen p53 en initiatie van mitochondriale apoptose door verhoogde Bax productie).

Aangezien apoptose de belangrijkste oorzaak van celdood is, zijn stoffen zoals curcumine die apoptose/celdood kunnen induceren de meest veelbelovende kandidaten voor kankertherapie. Bovendien vertraagt curcumine de zogenaamde NFkB (nucleaire factor kappa B), die als een hoofdschakelaar in de celkern de hele cascade van ontstekingscytokines in gang zet. Deze zijn onder andere verantwoordelijk voor de ontwikkeling van kankercellen en hun overleving.

Net als sommige chemotherapeutica voorkomt curcumine dat tumoren door de vorming van bloedvaten hun eigen bloedtoevoer creëren: Curcumine, zoals Bevazizumab, remt VEGF, de vasculaire endotheliale groeifactor die hiervoor verantwoordelijk is. Curcumine werkt ook als een tyrosine kinaseremmer in vergelijking met erlotinib en gefitinib, die epitheliale groeifactoren (EGF) blokkeert en zo de deling van kankercellen voorkomt. Curcumine wordt opgenomen in de celmembranen van kankercellen en maakt ze doorzichtiger en dus kwetsbaarder voor het immuunsysteem, voor biologische kankertherapieën, chemotherapie of radiotherapie.

Klinische gegevens

In een studie die in 2006 in het tijdschrift Clinical Gastro-enterology Hepatology werd gepubliceerd, heeft een combinatie van 480 mg curcumine en 20 mg quercetine driemaal daags het aantal en de omvang van colonadenomen bij familiale adenopolypse zonder tekenen van toxiciteit aanzienlijk verminderd. Op basis van de dosisniveaus gaat Prof. Francis M. Giardelli ervan uit dat curcumine de beslissende stof was.

Therapeutisch gebruik van curcumine

De plant zelf bevat slechts 2 – 9 % curcumine. Daarom werkt wetenschappelijk onderzoek met hun uittreksels. Een probleem met de aanvoer van curcumine ligt in de slechte absorptie van curcumine uit de darm, die kan worden verhoogd door de toevoeging van piperine, maar niet leidt tot voldoende effectieve niveaus in het bloed en andere weefsels.

In het centrum van de uitgebreide geneeskunde vermijden we dit probleem door curcumine intraveneus toe te dienen aan de patiënt in een waterige oplossing met 150 mg als infusie, waardoor we hoge weefselniveaus bereiken. De intraveneuze toediening van curcumine biedt ons een effectief middel tegen kanker zonder enige bijwerkingen. Als onderdeel van een holistisch concept voor een individuele kankertherapie op maat, gebruiken we altijd curcumine samen met andere stoffen.

Dwarsverbanden

Curcumine verhoogt de chemosensitiviteit van de behandelde tumorcellen voor vincristine, melphalan, cisplatine en 5-FU en verbetert de door paclitaxel veroorzaakte apoptose. Het interfereert echter met de apoptose van borstkankercellen onder irinotecan en doxorubicine. Ook in dierstudies kan de regressie van tumoren onder cyclofosfamide worden voorkomen.

Vanwege zijn syntagonistische en antagonistische effecten mag curcumine daarom alleen worden gebruikt als hulpstof bij positieve interacties met de volgende chemotherapeutische middelen:

5-FU. Bortezumib, butyraten, celecoxib, cisplatine, doxorubicine, etoposide, gemcitabine, melphalan, oxaliplatine, paclitaxel, sulfinosine, thalidomide, taxol, vincristine en vinorelbine.