Insuline potentiaal therapie (IPT)
Met IPT behandelen we kanker en de ziekte van Lyme voorzichtig en zonder de gebruikelijke bijwerkingen van klassieke chemotherapie.
Insuline versterkte therapie, kortweg IPT, is een zachte behandelingsoptie voor kankerpatiënten in combinatie met conventionele chemotherapie. Het verschil tussen IPT en de traditionele kankerbehandeling met chemotherapie ligt in het minimaliseren van de bijwerkingen en tegelijkertijd het optimaliseren van de effectiviteit van de gebruikte cytostatica. IPT wordt ook gebruikt voor de effectieve behandeling van de ziekte van Lyme, reumatische aandoeningen en virale en chronische ziekten.
Insuline speelt een centrale rol in IPT. Dit endogene hormoon wordt geproduceerd in de alvleesklier en dient om voedingsstoffen uit het bloed naar de cellen te transporteren. Insuline is dus de deuropener die de celmembranen (de buitenste schil van de cellen) doorlaatbaar maakt. Als er niet genoeg insuline beschikbaar is, kan er geen voedingsstoffen worden toegevoerd en kunnen zelfs gezonde cellen snel een tekort aan voedingsstoffen krijgen, zoals bijvoorbeeld bij diabetes.
Aangezien insuline de algemene deuropener voor cellen is, betekent dit dat dit hormoon niet alleen kan worden gebruikt om gericht en goed gedoseerd voedingsstoffen, maar ook andere stoffen, zoals geneesmiddelen, in de cellen in te voeren.
Het hormoon insuline en de rol ervan bij kanker
Waarom en hoe kanker zich ontwikkelt is nog niet volledig onderzocht. Feit is echter dat gezonde cellen plotseling muteren en niet langer onderworpen zijn aan de normale regels van gezonde cellen door autonome, schijnbaar planloze en destructieve groei. Deze gedegenereerde cellen beginnen zich te vermenigvuldigen en vormen tumoren. In tegenstelling tot gezonde cellen voeden kankercellen zich bijna uitsluitend met glucose (glucose) en vormen daardoor veel meer zogenaamde “insuline receptoren” op hun celmembraan, dat wil zeggen deuren voor insuline, dan gezonde cellen. Afhankelijk van het soort kanker kunnen kankercellen dus tot 20 keer meer voedingsstoffen opnemen dan gezonde cellen – ze duwen zichzelf als het ware naar voren tijdens de opname van voedingsstoffen en “nemen alles wat ze kunnen krijgen”, om het zo vaak te zeggen. Bovendien vermenigvuldigen kankercellen zich veel vaker dan normale cellen. Afhankelijk van de agressiviteit van het type kanker, wisselen de periodes van rust en verdeling zelfs meerdere keren per dag elkaar af.
Conventionele chemotherapieën
Vandaag de dag worden wereldwijd verschillende gestandaardiseerde chemotherapieën toegediend voor de behandeling van kanker. Hiervoor worden zogenaamde cytostatica gebruikt. Dit zijn natuurlijke of synthetische stoffen die extreem giftig zijn voor het organisme en die bedoeld zijn om de celgroei en -deling te remmen. Het probleem hier is dat de stoffen die in de conventionele chemotherapie worden gebruikt niet alleen destructief zijn voor de te behandelen kankercellen, maar ook voor gezonde cellen. Ze hebben ook een enorme invloed op andere stofwisselingsprocessen die gepaard gaan met snelgroeiende cellen, zoals haarwortelcellen en het slijmvlies in de mond, maag en darmen. Het gevolg is dat de last van een enkele chemotherapie zo groot is voor de patiënt dat in de regel een pauze van ongeveer zes weken voor de volgende toediening in acht moet worden genomen – anders zou het organisme van de patiënt alleen vanwege de bijwerkingen van de chemotherapie (en niet vanwege de kanker zelf) capituleren. Tijdens deze zes weken durende pauze hebben de resterende kankercellen echter voldoende tijd om zich te delen en te vermenigvuldigen, zich te vermenigvuldigen, te vermenigvuldigen en dochtercellen te vormen (de zogenaamde metastasen). Het is dus een strijd tegen de tijd – met een onzekere uitkomst.
Insuline versterkte therapie – een zacht alternatief voor klassieke chemotherapie
Bij insulinepotentiaaltherapie daarentegen, waarbij insuline op de celmembranen van kankercellen wordt gebruikt om de deur te openen, kunnen cytostatica en andere stoffen in veel lagere doses in het organisme worden ingebracht dan bij conventionele chemotherapie.
De voordelen Omdat slechts 10 – ca. 20% van de anders noodzakelijke cytostatica of andere medicijnen nodig zijn, worden de bijwerkingen aanzienlijk verminderd en kan de patiënt sneller na elkaar (meestal één of zelfs twee keer per week) behandeld worden. De kankercellen hebben veel minder tijd om te regenereren en zich te vermenigvuldigen.
In plaats van zich te moeten oriënteren op de last van de bijwerkingen – zoals gebruikelijk en noodzakelijk is bij conventionele chemotherapieën – kan de arts die met IPT behandeld wordt, zich concentreren op de uitroeiing van de kanker zelf. Hierbij moet worden opgemerkt dat IPT in staat kan zijn om kankercelkolonies volledig te vernietigen, vooral in het geval van kleinere tumoren (bijvoorbeeld borstkanker zonder uitzaaiing). Hoe verder de ziekte gevorderd is, hoe moeilijker en langduriger het is om kanker met IPT te stoppen.
Net als bij conventionele chemotherapieën is het daarom altijd noodzakelijk om vooraf een individuele diagnose te stellen en de werkzaamheid van de cytostatica ex vivo voor de patiënt te bepalen.
Insuline versterkte therapie voor de ziekte van Lyme en andere ziekten
IPT wordt voornamelijk gebruikt als een zachte chemotherapie voor kanker. IPT kan echter ook van groot nut zijn bij de behandeling van andere hardnekkige en moeilijk te behandelen ziekten.
Lyme borreliose is een multisystemische infectieziekte die elk orgaan, het menselijk zenuwstelsel, gewrichten en diverse weefsels kan aantasten. De overdracht van deze delicate ziekte, die vaak moeilijk te diagnosticeren is, vindt bijna uitsluitend plaats in onze breedtegraad via een tekensoort die bekend staat als de Bosbok (in zeldzame gevallen ook door muggen of paardenvliegen). In geval van ziekte gaan infecties meestal gepaard met andere lasten die moeten worden geregistreerd. Omdat alleen een veelvoud aan mogelijke schade het individuele immuunsysteem zo duurzaam verzwakt dat het tot de ziekte-uitbraak kan komen.
Als de ziekte van Lyme is uitgebroken, lijdt de patiënt aan talrijke symptomen en klachten zoals chronische hoofdpijn, voortdurende uitputting, hartklachten, polyneuropathieën en zelfs verlamming.
De meest voorkomende behandeling van de ziekte van Lyme is meestal antibiotica. Maar net als bij de klassieke chemotherapie bij de behandeling van kanker, leidt de conventionele antibioticatherapie, die meestal maandenlang wordt toegediend, tot een grote verscheidenheid aan bijwerkingen die het organisme van de patiënt blijven verzwakken. Zo wegen de negatieve effecten van conventionele therapie vaak veel zwaarder dan de gewenste positieve effecten.
Ook hier helpt insuline om slechts een fractie van de hoeveelheid zorgvuldig geselecteerde antibiotica in de cellen in te voeren. Dit is waar de borrelia zich “verstoppen” en niet op een conventionele manier bereikt kan worden voor antibioticatherapie.
Hetzelfde geldt voor ziekten die gebaseerd zijn op een chronische infectie. Deze omvatten reumatische aandoeningen zoals chronische artrose en artritis. Veel bacteriën en virussen kunnen niet worden bereikt met de huidige bekende therapiemethoden en kunnen daarom niet worden geëlimineerd.
IPT daarentegen zorgt ervoor dat deze ziekteverwekkers dankzij insuline als “Trojaans paard” kunnen worden opgespoord en precies kunnen worden aangevallen of onschadelijk gemaakt in de cellen.
Het Center for Advanced Medicine maakt al jaren succesvol gebruik van IPT. Wij zijn internationaal zorgvuldig en uitgebreid getraind in het gebruik van IPT en hebben daarom de nodige ervaring en veiligheid om IPT op de best mogelijke en geduldig-individuele manier te gebruiken.
De volgende kwalen en ziekten kunnen worden behandeld met insuline versterkte therapie:
- Wolfszweer Erythematoden
- Ulceratieve colitis
- Multiple sclerose
- Hashimoto (schildklierziekte)
- Kankers
- Ziekte van Lyme
- Ziekten van de reumatische vormencirkel
Het behandelingsproces van insuline potentiaal therapie
Na zorgvuldige anamnese en selectie van chemotherapeutische middelen of andere medicijnen, komt de patiënt op een lege maag op de afgesproken afspraak naar de praktijk. De reden hiervoor is dat er geen of slechts enkele voedingsstoffen in het bloed aanwezig zouden moeten zijn en dat de cellen, met name de kankercellen, dringend op nieuwe voedingsstoffen wachten.
De arts injecteert de patiënt met een vooraf berekende hoeveelheid insuline. Dit doet aan de cellen denken dat er nieuwe voedingsstoffen aanwezig zijn en dat de cellen zich beginnen te openen. Aangezien kankercellen veel meer insuline receptoren hebben dan gezonde cellen, kunnen ze vijf tot twintig keer meer stoffen opnemen, afhankelijk van het soort kanker. Als de insuline eenmaal in het bloed is verspreid, worden de bijbehorende cytostatica of medicijnen toegediend.
Het “Trojaanse paard” dringt zo door in het vijandelijk gebied en bestrijdt de kankercellen of de virussen of bacteriën die in de cellen verborgen zitten met maximale precisie en kracht.
Aan het einde van de therapie krijgt de patiënt een drankje met suiker en injecteert de arts langzaam glucose. Dit is nodig omdat de bloedsuikerspiegel door de vorige toediening van insuline is verlaagd en weer tot normale waarden moet worden verhoogd. Bovendien wordt de glucose in het bloed gecombineerd met de resten van de eerder geïntroduceerde chemotherapeutica of geneesmiddelen en transporteert deze resten ook naar de cellen.
Hiermee is de therapiesessie afgesloten. In de regel voelt de patiënt geen bijwerkingen; veel patiënten voelen zich na de therapie zelfs beter dan voorheen. Toch wordt de patiënt geadviseerd om op dezelfde dag slechts lichte maaltijden te eten, uit te rusten en geen inspannende activiteiten uit te voeren.
Na ongeveer een week is de volgende therapieafspraak gepland. Het aantal sessies en de therapie-intervallen worden individueel ingesteld, afhankelijk van het ziektebeeld en de algemene toestand van de patiënt.
Insuline versterkte therapie in combinatie met andere vormen van therapie
Door zijn zachtheid en afwezigheid of armoede van bijwerkingen kan IPT uitstekend worden gecombineerd met andere methoden zoals lokale hyperthermie (koortstherapie) of procedures uit de biologische geneeskunde, zoals orthomoleculaire en fytotherapeutische maatregelen.
