Donkere veldmicroscopie

Donkere veldmicroscopie biedt een vroegtijdige en uitgebreide diagnose

Bij de mens vervult het bloed veel belangrijke taken en zorgt het voor de functionaliteit van de verschillende lichaamsweefsels door middel van verschillende transport- en koppelingsfuncties in het lichaam. Naast de witte bloedcellen, die verantwoordelijk zijn voor de afweer, zijn de rode bloedcellen ook verantwoordelijk voor het zuurstoftransport. Door deze essentiële functies vertelt de diagnose van donkere veldmicroscopie een ervaren arts veel over de gezondheidstoestand van een patiënt en geeft het informatieve informatie over de vroegtijdige diagnose van een mogelijke ziekte.

Donkervelddiagnostiek is een speciale vorm van diagnose waarbij een kleine druppel capillair bloed uit de vinger van de patiënt wordt genomen. Het bloed kan dan over een langere periode tot 1200 keer worden vergroot en onder een donkere veldmicroscoop worden bekeken. Deze microscoop heeft een speciale condensor die alles in het bloed optisch zichtbaar maakt – zonder deeltjes, stoffen, schimmels, virussen, enz. te mengen en zonder dat de cellen gekleurd moeten worden. Met de donkere veldmicroscoop kunnen we eigenlijk in de microkosmos van het bloed kijken. Op deze manier kunnen anders onzichtbare fenomenen worden waargenomen die het mogelijk maken om conclusies te trekken over bestaande ziekten, maar ook over ziekteverschijnselen die zich pas in de toekomst manifesteren.

Donkere veldmicroscopie is een waardevol hulpmiddel bij de beoordeling en follow-up van ziekten. Het dient als een belangrijke indicatiediagnose, want men ziet veranderingen in de omgeving, hyperzuurheid, stollingsstoornissen, zuurstoftekort, orgaanzwakte, bacteriële en parasitaire stress, enz. Tegenwoordig is het daarom een waardevol extra diagnostisch hulpmiddel naast de gebruikelijke laboratoriumtests: Omdat je dingen kunt zien die je anders niet zou zien en waaruit je therapeutische conclusies kunt trekken.

Het doel van de diagnose is om de aanwezigheid van micro-organismen in het bloed vast te stellen, maar ook om de conditie van individuele organen, orgaansystemen en lichaamsregio’s te identificeren. Ook het verloop van de therapie kan goed worden beoordeeld.